Hechten en onthechten

Je hecht je in het leven aan mensen, aan een levensdoel, aan een consistent beeld over jezelf. Door de dood, echtscheiding, trauma of ziekte kan dit ineens van je worden afgepakt. Je moet je dan gaan onthechten en dat doet pijn. Hoe je hierop reageert hangt voor een groot deel af van de hechtingsstijl die je in je jeugd hebt opgedaan.

 

 

Was je vroeger veilig gehecht dan is het makkelijker om een verlies te dragen. Natuurlijk is de pijn en het gemis groot en zwaar. Maar je gaat ervan uit dat je de moeite waard bent en dat andere mensen er voor je zullen zijn. Je weet en vertrouwt erop dat er een dag komt dat het beter zal gaan.

 

Was je vroeger onveilig gehecht dan kan de pijn van het verlies je overspoelen of je probeert de pijn zoveel mogelijk te vermijden. Je vertrouwt en steunt minder op jezelf en/of op andere mensen en je twijfelt of het ooit weer helemaal goed komt. Je kunt negatieve gedachten en gevoelens hebben over jezelf en over andere mensen, bv. ik ben niet sterk genoeg, andere mensen vinden dat ik zeur, ik kan het niet alleen. Dit kan ervoor zorgen dat je contacten gaat vermijden of je juist gaat vastklampen aan andere mensen. Je voelt te weinig steun. Je voelt je er vaker alleen voor staan.

 

Onveilige hechting zorgt ervoor dat rouwen moeizamer is. Het verdriet kan gevoelens uit je jeugd activeren die het lastiger maken om het leven opnieuw op te pakken. Vind je jezelf in de basis oké of ben je als kind gaan geloven dat je niet goed genoeg bent? Geloof dat je dat andere mensen jou in de basis oké vinden of blijf je wantrouwend en afwachtend want je weet maar nooit…?

 

Wil je meer weten over hechtingsproblemen en de gevolgen hiervan lees dan verder op www.praktijkcadans.nl/hechting.